آموزش مداحی و اشعار مذهبی

      کیستم من؟ گوهر ده بحر نور کبریایم
      آفتاب سامره، روشنگر ملک خدایم

      آسمان معرفت را در زمین شمس‌الضحایم
      کعبه‌ام، رکنم، مقامم، مروه‌ام، سعیم، صفایم

      منظـر حسـن خـدا مصباح انوارالهدایم
      من ابوالمهدی امام عسکری ابن‌الرضایم

      من همان دریای نور استم که نور از آن دمیده
      دین و دانش را خدا در موج موجم پروریده

      در درونم گوهر نابی چو مهدی آفریده
      انتهایم را به جز چشم خدا چشمی ندیده

      بشنوید ای آسمانی‌هـا زمینی‌ها صدایم
      من ابوالمهدی امام عسکری ابن‌الرضایم

      چارده معصوم گل پیداست از باغ جمالم
      نیست آگه از جلالم، غیر ذات ذوالجلالم

      تشنگان چشمه توحید را آب زلالم
      بنده‌ام اما چو حی بی‌مثالم، بی‌مثالم

      فیض‌بخش عالمی از شهر «سرّ من رآ»یم
      من ابوالمهدی امام عسکری ابن‌الرضایم

      من علی بن جواد بن رضا را نور عینم
      پیشتر از عالم خلقت هدایت بوده دینم

      گر چه در سنّ شبابم پیر خلق عالمینم
      هم محمّد، هم علی، هم مجتبایم، هم حسینم

      هم بوَد زهد و کمال و عصمت خیرالنسایم
      من ابوالمهدی امام عسکری ابن‌الرضایم

       پیشتر از خلقتم بر چشم عالم نور دادم
      بر همه شور آفرینان تا قیامت شور دادم

      پاسخ موسی بن عمران را به کوه طوردادم
      حاجت ارباب حاجت را ز راه دور دادم

      همچو اجدادم ز خلق عالمی مشکل‌گشایم
      من ابوالمهـدی امام عسکری ابن‌الرضایم

      من به شهر سامره خود کعبۀ اهل یقینم
      پر زند همچون کبوتر در حرم روح‌الامینم

      حاجت کونین می‌بارد چو باران زآستینم
      حضرت مهدی پذیرایی کند از زائرینم

      مهر و مه گیرند نور از گنبد و گلدسته‌هایم
      من ابوالمهدی امام عسکری ابن‌الرضایم

      حضرت هادی از اوّل دید چون حُسن تمامم
      خنده زد بر روی زیبا و «حسن» بگذاشت نامم

      همچو قرآن بود روی سینه بابا مقامم
      خود امام ابن امام ابن امام ابن امامم

      دختـر پـاکِ یشـوعا، همسـر پاکیـزه‌‌ رایم
      من ابوالمهدی امام عسکری ابن‌الرضایم

      جلوۀ معلوم و نامعلوم را دیدند در من
      سرِّ هر مفهوم و نامفهوم را دیدند در من

      انتقام خون هر مظلوم را دیدند در من
      فاش گویم چارده معصوم را دیدند در من

      چارده معصوم نورم، بلکه خود وجه خدایم
      من ابوالمهدی امام عسکری ابن‌الرضایم

      گرچه ویران کرد دست شوم دشمن تربتم را
      لطف حق افزود بین خلق عالم عزّتم را

      تا قیامت او نگهدار است عصر دولتم را
      بار دیگر دید دشمن قدر و جاه و رفعتم را

      خشت خشت قبر ویران‌گشته‌ام گوید ثنایم
      من ابوالمهـدی امام عسکری ابن‌الرضایم

      مهر ما در قلب ابناء بشر پایان ندارد
      هر که مهر ما ندارد، در حقیقت جان ندارد

      و آن که شد بیگانه با آل علی ایمان ندارد
      درد بغض ما به جز خشم خدا درمان ندارد

      ای خوشا آن‌کس که گوید مدح، چون میثم برایم
      من ابوالمهـدی امـام عسکری ابـن الرضایم

     غلامرضا سازگار

*****************************

      دوباره پای غزل سویتان دوان شده است
      حروف واژه عشقم ترانه خوان شده است
      ردیف و قافیه هایم فقط به ذوق شماست
      که اینچنین همه همرنگ آسمان شده است
      زبان رو به سوی قبله مانده طبعم
      به جان رسیده و انگار پرتوان شده است
      فضای آبی شعرم نثار مقدمتان
      بهار هم به قدوم شما جوان شده است
      نَمی ز بارش حُسن شما و آل شما
      کتاب شعر و غزلهای شاعران شده است
      فضای شعر، پر از لطف بی کرانه توست
      کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست

      چه منتی به سر خلقت خدا داری
      اگر به چشم زمین پای خویش بگذاری
      سحاب رحمتی و پای آسمان خدا
      کنار می کشد آن ساعتی که می باری
      فرشتگان همه مبهوت جلوۀ رویت
      چه دلربایی... عجب دلبری... چه دلداری...
      تو آخرین گل یاسی که نقش هایت را
      به کوچه باغ قدیمی شهر می کاری
      پس از تو صبح مدینه دگر نخواهد دید
      طلوع نسل خدا را زمان بیداری
      لبان حضرت هادی پر از ترانه توست
      کرم نما و فرودآ که خانه خانه توست  

      اگرچه عمر تو ایام کمتری دارد
      ولی به عمر دوصد نوح برتری دارد
      بهشت کوی تو! نه... نه... غباری از کویت
      کجا به وعده جنت برابری دارد؟!
      کدام دلبری؟! آنهم به نقد جان دادن
      شبیه و مثل تو آنقدر مشتری دارد
      دل مریض من آقا اگرچه ناخوش بود
      ولی به لطف تو اوضاع بهتری دارد
      گدای ریزه خور سفره تو سلطان است
      چراکه بر سر خود تاج سروری دارد
      نگاه ماست که دنبال آب و دانه توست
      کرم نما و فرودآ که خانه خانه توست

      خوشا به حال کسی که هواییت باشد
      گدای روز وشب سامراییت باشد
      شنید هرکه حدیث تو از پس پرده
      همیشه مست کلام خداییت باشد
      عبادت تو میان درندگان یعنی
      جهان به سلطه فرمانرواییت باشد
      کسی که در وطنش خانۀ رضا دارد
      هلاک کنیه ابن الرضاییت باشد
      خوشا به آنکه به یاد ضریح شش گوشت
      مسافر حرم کربلاییت باشد
      بیا مرا بطلب، دل پر از بهانه توست
      کرم نما و فرودآ که خانه خانه توست

      شما که جود و کرم عادت و مرام شماست
      گدا همیشه پر از شرم احترام شماست
      شما که صاحب شیرین ترین اسمائید
      همیشه روی لب ما طنین نام شماست
      شما که هیچ زمان حج نرفته اید اما
      هم آب زمزم و هم کعبه تشنه کام شماست
      شماکه حجت حقید در برابر ما
      به گفته خودتان فاطمه امام شماست
      تورا به فاطمه آقا خودت دعایی کن
      که استجابت، اجزایی از کلام شماست
      دعا برای فرج نزد آستانه توست
      کرم نما و فرودآ که خانه خانه توست

     محمد بیابانی

*****************************

      ساقی بیاورید که بزمی به پا کنیم
      ساغر بیاورید که قدری صفا کنیم

      مطرب بیاورید که تا خط خویش را
      از خط  پیروان طریقت جدا کنیم

      عمری نماز پشت سر شیخ خوانده ایم
      حالا شبی به پیر مغان اقتدا کنیم

      خواندم دعا به مسجد و حاجت روا نشد
      یکبار بین میکده امشب دعا کنیم

      یک خمره نه,دو خمره نه ,تا یازده رسید
      ما آمدیم تا که زدل عقده وا کنیم

      حالا که نام پاک تو اکسیر واقعیست
      با ذکر یا حسن مس دل را طلا کنیم

      وقتی که مرده را نگهت زنده می کند
      با ید تو را مسیح پیمبر صدا کنیم

      حریم و زیر دین نگاه تو رفته ایم
      آقا چگونه قرض شما را ادا کنیم؟

      حالاکه بی ولای توطاعات باطل است
      باید نماز و روزه ی خودراقضا کنیم

      فرموده اید شیعه به دوزخ نمی رود
      پس هرچه خواستیم گناه و خطا کنیم؟!

      وقتی به خاطر تو ،به ما شان می دهند
      دیگر چه احتیاج که در دین ریا کنیم

      زهرا اگراجازه دهد در بهشت هم
      خدمت به خاندان شریف شما کنیم

      تمار شهرعشق علی باش  ای رفیق
      تا اینکه پای دار غمش گریه ها کنیم

      گیرم که تو حبیب نبودی , زهیر باش
      تا اینکه زیر تیغ جنون جان فدا کنیم

      در باب نوکری به مقامی نمی رسیم
      تنها اگربه سینه زدن اکتفا کنیم

      ما را غلام قصر خودت کن که در بهشت
      شب های جمعه روضه برایت به پا کنیم

    وحید قاسمی

*****************************

      ز خاک پای تو اول سرشت قلبم را
      سپس غبار حریمت نوشت قلبم را

      ز نور معرفت و رحمت و ولایت تو
      بنا نهاد چنین خشت خشت قلبم را

      میان مزرعه‌ی سبز استجابت تو
      کنار چشمه‌ی خورشید کشت قلبم را

      مرا اسیر تماشای چشمهایت کرد
      سپس نهاد میان بهشت قلبم را

      دخیل پنجره های حرم شدم تا حق
      رها نمود ز کعبه، کنشت، قلبم را

      خدا گواست که من از ازل گدای توام
      اسیر رحمت و فضل تو، مبتلای توام

      ز بسکه آهوی چشم تو دلبری کرده
      دل رمیده‌ی ما را کبوتری کرده

      من چو ذره کجا و زیارت خورشید
      نگاه روشن تو ذره پروری کرده

      بهشت چشم رئوفت چه رونقی دارد
      که با بهشت خدا هم برابری کرده

      فدای عاطفه های نگاه پُر مهرت
      مرام قلب مرا عشق باوری کرده

      چقدر تازه مسلمان کنار خود داری
      مسیح چشم تو کار پیمبری کرده

      شکوه ناب ولایت تویی که دل ها را
      تجلیات نگاه تو حیدری کرده

      همیشه معجزه های تو منجلی بوده
      همیشه ذکر کثیرت علی علی بوده 

      خدا نهاده در این چشم ها صلابت را
      شکوه و هیبت و آقایی و سیادت را

      برای اهل زمین آسمانی از فیضی
      ببار بر دلمان کوثر فضیلت را

      به لطف گوشه‌ی چشم تو حضرت باران
      خدا گشوده روی خلق باب رحمت را

      مسیح آل محمد! بزرگ نصرانی
      چه خوب دیده کرامات چشمهایت را

      چه کودکانه به عزم مصاف می آیند
      نگاه نافذ تو رام کرده خلقت را

      ز دشمنان خودت هم دریغ ننمودی
      زلال معرفت و زمزم هدایت را

      تمام همتت این بود که بفهمانی
      به شیعه سرّ بقا، معنی ولایت را

      چقدر گفتی از آن آفتاب پشت ابر
      حکایت ولی و انتظار و غیبت را

      خوشا کسی که دمی غائب از حضورش نیست
      حجاب خود نشده بی نصیبِ نورش نیست

      شده ست مرقد تو اعتبار سامرّا
      شکوه گنبد زردت وقار سامرّا

      به یمن مقدمت آقا طواف می کردند
      تمام ارض و سما در مدار سامرّا

      فرشتگان مقرب مسافران تواند
      شهود می چکد از جلوه زار سامرّا

      غبار مقدمت ای عشق جای خود دارد
      که طوطیای نگاهم غبار سامرّا

      گرفته قلب من خسته آشیان امشب
      در آستان تو، گوشه کنار سامرّا

      اگر چه لایق وصل تو نیستم اما
      ز دست رفته دلم در جوار سامرّا

      به عشق دیدن سرداب می تپد هردم
      دل شکسته دل بی قرار سامرّا

      غروب جمعه نگاهم به راه موعودی است
      کنار جاده‌ی چشم انتظار سامرّا

      طلوع می کند آخر سلاله‌ی خورشید
      ز راه می رسد آخر بهار سامرّا

      کبوتر دل من را تو جمکرانی کن
      مرا به لطف خودت صاحب الزّمانی کن

     یوسف رحیمي

اى آفتاب مهر تو روشنگر وجود
در پیشگاه حكم تو ذرات، در سجود

اى میر عسكرى لقب اى فاطمى نسب
آن را كه نیست مهر تو از زندگى چه سود؟

علمت محیط، بر همه ذرات كاینات
فیضت نصیب، بر همه در غیب و در شهود

تاریخ تابناك حیاتت، گر اندك است
بر دفتر مفاخر اسلامیان فزود

عیسى دمى و پرتو رأى منیر تو
زنگار كفر از دل نصرانیان زدود

این افتخار گشته نصیبت كه از شرف
در خانه تو مصلح كل دیده برگشود

اى قبله مراد كه در بركة السّباع
شیران به پیش پاى تو آرند سر فرود

قربان دیده اى كه به بزم تو فاش دید
جاى قدوم عیسى و موسى و شیث و هود

قرآن ناطقى تو و قرآن پاك را
الحق مفسّرى، ز تو شایسته تر نبود

دشمن بدین كلام ستاید ترا كه نیست
در روزگار، چون تو به فضل و كمال و جود

شادى به نزد مردم غمدیده نارواست
جان ها فداى لعل لبت كاین سخن سرود

مدح شما، ز عهده مردم برون بود
اى خاندان پاك، كه یزدانتان ستود

از نعمت ولاى شما خاندان وحى
منّت نهاد بر همگان، خالق ودود

اى پور هادى، اى حسن العسكرى ز لطف
بپذیر، از «مؤید» دلخسته این درود

سید رضا مؤید

***************************

      
      ای گرد کاروان تو را حُسن مشتری
      بر خسروان گدای تو را نیز برتری

      کنیه: «ابامحمّد» نام خوشت: «حسن»
      «ابن‌الرضا»، ولیِّ خدا، شهره: «عسکری»

      خاک حریم قدس تو را فیض عیسوی
      عبد در تو را روشِ بنده‌پروری

      یک آسمان ستاره زمین‌بوس آستان
      صدها هزار مشتری‌ات گشته مشتری

      پایت در آسمان، حرمت «سرّ من را»
      از «سرّ من رآ»ت بر افلاک رهبری

      با اقتدار و قدر و جلال الهی‌ات
      خلق خوش محمّد و بازوی حیدری

      نام‌آوران برند به تجلیل از تو نام
      پیغمبران کنند به مهرت پیمبری

      از بام چرخ نقش زمین گردد آفتاب
      خواهد اگر زند به تو لاف برابری

      گر با تو دشمنم کند اعلان دوستی
      من می‌کنم بر او ز دل و جان برادری

      بالله قسم به چون تو پدر فخر می‌‌کند
      بر خاک نرجس ار نبرد سجده مادری

      با یک نسیم سامره‌ات می‌توان گرفت
      فیض مسیح از دم بیمار بستری

      بی مهر تو اگر پدر و مادرم برند
      سوگند می‌خورم که من از هر دو‌اَم بری

      حاشا که هر حسن «حسن عسکری» شود
      تو دیگر استی و دگرانند دیگری

      باید پدر تو باشی و مهدی بوَد پسر
      بر این گهر به جز تو کسی نیست گوهری

      دردا که کشت معتمدِ سنگدل تو را
      در هشتم ربیع نخست از ستمگری

      آزر گرفت تا جگرت از شرار زهر
      بارید اشک شیعه چنان ابر آذری

      جا دارد ار برای تو گریند روز و شب
      جنّ و ملک زمین و زمان حوری و پری

      مهدی غریب و نرجس مظلومه شد غریب
      آن بانویی که داشت به تو فخر همسری

      دردا که در بهار جوانی خزان شدی
      از بس که کرد ساقی غم بر تو ساغری

      پیوسته باد گریه «میثم» نثار تو
      کاو را بوَد به خاک شما خط نوکری

     غلامرضا سازگار

***************************

         آن دلبری که بندگی ات را روا نوشت
      ما را غلام حلقه به گوش شما نوشت

      روز ازل مربی اشراق عاشقی
      نام ترا به صفحه ی دلهای ما نوشت

      آن خالقی که مهر تورا مُهر سینه ساخت
      با لوح دل حدیث تو را آشنا نوشت

      با جوهر طلا به شبستان آسمان
      وصف تو را به خط جلی کبریا نوشت

      با جان و دل ولایت تو خو گرفته است
      خلّاق عشق بندگی ات را سزا نوشت

      صدها طواف، بی تو نیارزد به ارزنی
      چون کعبه را به کوی شما مبتلا نوشت

      بعد از خدا کریم ترینی امام من
      از بس خدا به دست کریمت ثنا نوشت

      آن خالقی که عادت احسان دهد ترا
      دل را گدای سامره ی هل اتا نوشت

      ما را غلام همت تو آفریده اند
      ریزه خوران دولت تو آفریده اند

      ای از کرشمه های تو روی بهار سبز
      وز غمزه ی نگاه تو لیل و نهار سبز

      تا زیر سایه ی تو کند عشق زندگی
      باشد برای شیعه همه روزگار سبز

      بی حسن تو بهشت صفایی نمی گرفت
      جنات تجری است به آن نو بهار سبز

      ای پرچمت به بام نظام جهان سه رنگ
      لعل تو سرخ و چهره سپید، اقتدار سبز

      این دل ز شرب آب ولای تو زنده است
      باشد همیشه دور و بر چشمه سار سبز

      از رعد و برق غمزه ی مژگان عاشقت
      ابر بهار و عاطفه ی بی قرار سبز

      گل می دمد ز مقدم خورشیدی شما
      پشت لب فلک ز تو ای گل عذار سبز

      بازار سرد منتظران از تو گرم شد
      دارد هلال شیعه عجب انتظار سبز

      شیعه دگر بهانه به دشمن نمی دهد
      با دیدن بقیع دگر تن نمیدهد

      تو محور حدیث شریف زعامتی
      چشم و چراغ دین و اساس امامتی

      احکام اهل بیت به تو می شود درست
      در خاندان وحی چه والا اقامتی

      روشن ترین چراغ هدایت به دست تست
      تو قله ی امامت و دین را علامتی

      ای زاده ی خلیل خلیلان بت شکن
      در آتش فراق چه برد و سلامتی

      هر چند در حصاری و تبعید جای تست
      تو مظهر مقاومت و استقامتی

      ای در برابر همه ی کفر یک تنه
      الحق که مثل فاطمه کوه شهامتی

      محراب از نماز تو بالا بلند شد
      ای مقتدای سرو چه خوش قد و قامتی

      شد خوشه ی طلایی گندم ز گونه ات
      ای سفره دار عشق عجب با کرامتی

      ای نور تو هماره نگهدار شیعیان
      دلسوزی ات امان من النار شیعیان

      دست قلم به پای ثنایت نمی رسد
      مهر فلک به گرد عبایت نمی رسد

      مهر و مه از افاضه ی ذرات نور تست
      دست ستاره بر کف پایت نمی رسد

      باید سپرد دسن عنان را به دست تو
      بی تو کسی به مرز هدایت نمی رسد

      آن مدعی که از تو اطاعت نمی کند
      دستش تهی است چون به عطایت نمی رسد

      حتی اگر امارت عالم شود نصیب
      بی حکم تو کسی به کفایت نمی رسد

      آب حیات چشمه ی مهر و محبتت
      به تشنگان بدون عنایت نمی رسد

      تردید در امامت تو هرکه می کند
      دستش به ریسمان ولایت نمی رسد

      هر کس که بر ولی شما اعتنا نکرد
      عهدش به روز عهد و وفایت نمی رسد

      مهدی اگر دعا نکند وای بر دلم
      دل را اگر صدا نکند وای بر دلم

     محمود ژولیده

***************************

      باز دل شکسته ام نوای دیگر آورد
      پرده ی بهتری زند، نغمه ی خوش تر آورد

      لئالی کلام را ز طبع من بر آورد
      مگر ثنای عسکری حجت داور آورد

      که اگه از مقام او، کسی به جز اله نیست
      نسیم درک و عقل را در این حریم راه نیست

      عبد خدا که داده حق، خدایی از عبادتش
      بسته شده به طوق جان سلسله ی ارادتش

      رام شده وحوش هم، به درگه سیادتش
      حقیقت غدیر خم، جلوه گر از ولادتش

      ولادتش به هشتم ربیع ثانی آمده
      جهان پیر را از این مژده، جوانی آمده

      به سامرا نظر کن و جلوه ی ذوالکرام بین
      قِران مهر و ماه را در این خجسته شام بین

      باب امام عصر را فراز دست مام بین
      دهم اما را به بر یازدهم امام بین

      چشم علی منور از جمال ماه پاره اش
      فاطمه کو؟ که بنگرد، بر حسن دوباره اش

      نور ولایتش به رخ ردای خلقتش به بر
      لوای عصمتش به کف تاج شفاعتش به سر

      بر همه هستی اش نظر در همه عالمش گذر
      اما هادی اش پدر حضرت مهدی اش پسر

      خلایقند چاکرش ملائکند عسکرش
      هیچ کسی نمی رود به نا امیدی از درش

      رسالت پیمبران تکیه زده به دوش او
      درس هدایت بشر زمزمه ی سروش او

      وضع جهان و چشم او راز نهان و گوش او
      حصار ظلم ظالمان شکسته از خروش او

      به دوره ای که معتمد کرد فزون نفاق را
      به هم درید سعی او پرده ی اختناق را

      بهشت علم پرورد آب و هوای گلشنش
      اهل کمال، خوشه چین، ز گوشه های خرمنش

      حکیم مانده از سخن، به وقت درس گفتنش
      امام عصر تربیت، یافته روی دامنش

      نهال عصمتی چنان بر آورد چنین ثمر
      درود ما بر آن پدر سلام ما بر این پسر

      سلاله ی پیمبر و مبشّر پیام حق
      که دیده بس شکنجه تا زنده شود مرام حق

      مبیّن اصول دین مفسّر کلام حق
      داده به دست مهدی اش رسالت قیام حق

      که بعد من امام بر جوامع بشر تویی
      مهدی منتقم تویی امام منتظر تویی

      رفت یکی ز شیعیان به پیشگاه حضرتش
      برای حاجتی ولی اذن نداد خجلتش

      امام را ببین که چون داشت خبر ز ذلتش
      نخوانده گفت پاسخش نگفته داد حاجتش

      ز یک اشاره از کف امام کامیاب شد
      به قدر احتیاج او خاک طلای ناب شد

      ای جلوات کبریا جلوه گر از جمال تو
      کتاب تفسیر تو خود آیتی از کمال تو

      من که ز پا نشسته ام به درگه جلال تو
      امید رحمتم بود، ز لطف بی زوال تو

      «مؤیدم» گدای تو بر آستان مهدی ات
      امید آن که خوانی ام ز دوستان مهدی ات

     سید رضا موید

از جلوات حیدری،ز جلوه پیمبری
بهر سماوات و زمین،به آسمان سروری
بر همه اهل سما دمیده مهر دلبری
کرده تجلی از خدا نور امام عسگری
کسی که در عالم عشق قبله زیبای من است
 
فرشتگان و جمع حور ،همسفران خط نور
در پی یک مسیر او که از کجا کرده عبور
کسی که با آمدنش جهان شده غرق سرور
به یمن مقدمش شده پلیدی و بدی چه دور
کسی که چون مرهم عشق بر دل شیدای من است
 
وجه خدای ازلی سر خفی نور جلی
تجلی حضرت حق که شد چو آیه منجلی
او که بود بر همگان امیر و وال الولی
امام و دومین حسن ز بیت زهرا و علی
کسی که وقت غم عشق روح مسیحای من است
 
عشق توئی صفا توئی دلبر مصطفی توئی
مهر توئی وفا توئی امام انبیا توئی
بیت توئی حرم توئی مروه توئی منا توئی
آیت عظمای خدا بر همه ماسوا توئی
که آیه محکم عشق سرور والای من است

محمد علی صولی

**********************************************

      دنیای با حضور تو زیباست واقعا
      قطره کنار چشم تو دریاست واقعا
      
      شاعر به عشق روی شما خط خطی کند
      اینجا قلم به شوق تو برپاست واقعا
      
      در بین واژه های سرودم نزول کن 
      دفتر بدون نام تو تنهاست واقعا
      
      ای نازنین به یمن قدوم مبارکت
      امشب قشنگ ترین شب یلداست واقعا
      
      تو آمدی ملائکه انگشت بر دهان
      آری جمال ناز تو زیباست واقعا
      
      تو آمدی حقیقت افسانه ها شوی
      مجنون چشم های تو لیلاست واقعا
      
      تو آمدی که عزت و شوکت بیاوری
      آری گدای کوی تو آقاست واقعا
      
      خوش آمدی جان جهان و جهان جان
      خوش آمدی حضرت آقای مهربان
      
      شور میان هر غزل شاعرانه تو
      زیباترین تغزل در هر ترانه تو
      
      هستی بدون مهر و محبت که مرده است
      عشق بدون چون و چرای زمانه تو
      
      اغراق نیست از همه عالم سرآمدی
      یکتا شبیه ذات احد جاودانه تو
      
      شایسته ی مقام شریف ولایتی
      ای جانشین خوب خدای یگانه تو
      
      مملو از خدا شده است ، شک نمیکنم
      - قائم مقام حضرت حق- کاویانِ تو
      
      دیوانه ی مرام شما تا همیشه من
      ارباب بامروت من در زمانه تو
      
      بر مهر و ماه و شمس و فلک طعنه میزنی
      آقای عالمی و ابالمهدی منی
      
      من خاکسار کوی تو، عبد خدایی ام
      بچه محله ی توأم و سامرایی ام
      
      من با نگاه مادرتان محضر شما
      مشغول کار و کسب شریف گدایی ام
      
      تو انتهای جاده ی جود و کرامتی
      من سائل نگاه توأم ابتدایی ام
      
      وقتی تو دومین حسن خانواده ای
      آری منم به نام نامی تو مجتبایی ام
      
      فرقی نمی کند بخدا نور واحدید
      شش گوشه ی تو بوسه زدم کربلایی ام
      
      گوشه نشین هرشب بزم غمت منم
      لطمه زن مصیبت هر عمه ات منم
      
      آقا شما بگو غم غربت چگونه است
      زندانی و اسیر و اسارت چگونه است
      
      آقا بگو که در غل و زنجیر اهل زور
      همراه سوز و درد و حرارت چگونه است
      
      آقا شما بگو بد و بیراه و افترا
      آقا شما بگو که جسارت چگونه است
      
      یک تکه نان خشک وکمی هم کپک زده
      آقا بگو که طعم حقارت چگونه است
      
      آقا بگو که شیوه ی مردانگی نبود
      آقا بگو نهایت غارت چگونه است
      
      با گوشواره و دو سه معجر نمیشود
      آقا بگو اساس تجارت چگونه است
       
      علیرضا خاکساری

**********************************************

ره باز کنید، دلبری آمده است
بر شیعه امام دیگری آمده است
در مطلع هشتم ربیع الثانی
میلاد امام عسگری آمده است

***

ما دیده به راه دلبری مه روئیم
با بادۀ ناب دیده را می شوئیم
در این شب پر شکوه با هر صلوات
تبریک به صاحب الزمان می گوئیم

قاسم نعمتی